โรคไข้เลือดออกเป็น ๑ ใน ๕ ของโรคติดต่อที่เป็นปัญหาสาธารณสุขสำคัญในพื้นที่กรุงเทพมหานคร และจากรายงานสถานการณ์โดยรวมของประเทศจำแนกตามเขตสุขภาพ 13 เขตโดยกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข พบว่าสถานการณ์โรคไข้เลือดออกย้อนหลังในพื้นที่กรุงเทพมหานคร มีอัตราป่วยสะสมสูง ๑ ใน ๕ อันดับแรกของประเทศ จำแนกตามเขตสุขภาพเกือบทุกปี คือ ปี ๒๕๕๙ อยู่ในลำดับที่ ๓ อัตราป่วยสะสม เท่ากับ 129.39 ต่อแสนประชากร ปี 2560 เป็นอันดับ ๑ อัตราป่วยสะสมเท่ากับ 158.76 ต่อแสนประชากร ปี 2561 เป็นอันดับ ๕ อัตราป่วยสะสมเท่ากับ 154.47 ปี 2562 อันดับ ๔ อัตราป่วยสะสมเท่ากับ 219.77 ต่อแสนประชากร ปี 2563 อันดับที่ ๖ อัตราป่วยสะสมเท่ากับ 102.47 ต่อแสนประชากร และในปี ๒๕๖๔ กรุงเทพมหานคร อยู่ในอันดับ ๒ อัตราป่วยสะสมเท่ากับ ๒๒.๕๕ ต่อแสนประชากร ทั้งนี้ปัจจัยการแพร่ระบาด ที่สำคัญของโรคไข้เลือดออก มาจากความหนาแน่นและการเคลื่อนย้ายของประชากร การแก้ไขปัญหา โรคไข้เลือดออกให้มีประสิทธิภาพและยั่งยืน จำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือและการขับเคลื่อนจากทุกภาคส่วน ขณะเดียวกันการสร้างความเข้มแข็งของเครือข่ายในพื้นที่ นับว่ามีความสำคัญมากในการกำจัดแหล่งเพาะพันธุ์ ยุงลายอย่างต่อเนื่อง แผนพัฒนากรุงเทพมหานคร ระยะ ๒๐ ปี (พ.ศ. ๒๕๕๖–๒๖๗๕) มีเป้าหมาย การพัฒนากรุงเทพมหานครสู่การเป็นมหานครปลอดภัย ปลอดโรคคนเมือง จึงกำหนดให้โรคไข้เลือดออกเป็นหนึ่งในเป้าหมายการดำเนินงานด้านการควบคุมโรคติดต่อและในแผนพัฒนากรุงเทพมหานคร ระยะ ๒๐ ปี ระยะที่ 3 (พ.ศ. ๒๕๖6–๒570) เป็นต้นมา ได้กำหนดมาตรการด้านการพัฒนาระบบการเฝ้าระวังโรคติดต่อที่สำคัญและพัฒนาศักยภาพบุคลากร ในการเฝ้าระวังสอบสวนควบคุมโรคติดต่อไว้ สำนักงานเขตยานนาวา ได้ตระหนักถึงความสำคัญและความจำเป็นในการแก้ไขปัญหา โรคไข้เลือดออกให้ประสบความสำเร็จ จึงได้จัดทำโครงการบูรณาการความร่วมมือในการพัฒนาประสิทธิภาพ การแก้ไขปัญหาโรคไข้เลือดออกในพื้นที่กรุงเทพมหานครขึ้น โดยขยายเครือข่ายให้ครอบคลุม และส่งเสริม พัฒนาศักยภาพภาคีเครือข่าย ให้มีการดำเนินการด้านควบคุมป้องกันโรคไข้เลือดออก ตามมาตรการอย่างมีประสิทธิภาพและต่อเนื่องเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ประชาชน และยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ตามนโยบายของผู้บริหารกรุงเทพมหานครอย่างยั่งยืนต่อไป

50060400/50060400